جایگاه مکان در گردشگری کشاورزی؛ مطالعه ی موردی: توسکانی، ایتالیا

ضرورت های توسعه ی روستاها در کنار استقبال روزافزون شهروندان از تجربه ی محیط های روستایی و دوری از ازدحام و آلودگی های شهری، گردشگری کشاورزی را به عنوان یک گزینه ی ایده آل برای برطرف نمودن مشکلات شهرها و روستاها مطرح می نماید. امروزه از دست رفتن مکان بخصوص در فضاهای شهری و ماشینی مسبب ایجاد مسایلی چون احساس عدم تعلق به محیط و بی هویتی شده که این موضوع یکی از دلایل رشد گردشگری کشاورزی نیز می باشد. اما رشد گردشگری کشاورزی بدون توجه به لزوم تداوم روح مکان و خوانش ها و تاویل های امروزی از بنیان مکان، به جای توسعه موجب رشدی شتابزده شده و به افزایش مشکل بیگانگی انسان با مکان دامن می زند. بنابراین به منظور تداوم کاربرد مکان در یک سکونتگاه و از بین بردن شکاف میان زیستن و مکان زیستن، شناخت جایگاه مکان در گردشگری کشاورزی ضرورت می یابد. برای نیل به این مقصود در پژوهش حاضر، ابتدا از منابع کتابخانه ای و به روش تحقیق توصیفی و تحلیلی، مبانی نظری مرتبط با مکان و گردشگری بررسی شده و سپس به روش تحقیق مورد کاوی به تحلیل نمونه ی موردی توسکانی در ایتالیا پرداخته می شود. روش جمع آوری اطلاعات در این نوشتار فیش برداری بوده و رویکرد آن کیفی می باشد. در نهایت نتیجه ی بدست آمده گویای این است که توسعه ی پایدار گردشگری کشاورزی منوط به تداوم حضور امر اصیل و تحقق یافتن مکان در مقصد گردشگری می باشد. برای نیل به این منظور می توان از راهبردهای الگوهای موفقی چون توسکانی بهره مند شد و در این صورت، مکان بستر فراهم آورنده ی زندگیست و گردشگری کشاورزی می تواند به توسعه ی پایدار منتهی گردد.

کلیدواژه ها:

مکان ، گردشگری کشاورزی ، توسعه ی پایدار روستایی ، توسکانی