معماری چند حسی به مثابه الگوی طراحی معماری پاسخده برای کودکان اتیستیک

اتیسم، طیفی از اختلالات مرتبط با تعاملات و ارتباطات اجتماعی و الگوهای تکرار شونده و تمایلات می باشد. تحقیقات در زمینه طراحی معماری مبتنی بر مطالعات روانشناسی محیطی، بر طراحی محیط هایی که برای تنوع توانایی ها و الگوهای رفتاری جوامع انسانی پاسخگو باشد، متمرکز است. افراد مبتلا به اتیسم با محیط پیرامون خود به گونه ای ویژه ای رفتار می کنند زیرا روش متفاوت آنها در پردازش اطلاعات بر تجربه فضایی آنها تاثیرگذار است. امروزه طراحی برای همه حواس (معماری چند حسی) نه فقط بینایی به عنوان راه حلی از سوی نظریه پردازان را نیز باید مورد بررسی قرار داد. شناخت ویژگی های حسی و ویژگی های روانی موجب ادراک نقشه های حسی می شود که در طراحی معماری فضا های پاسخده بر این افراد موثر است. در این مقاله با مروری بر پیشینه موضوعی نگاشته شده در سه بعد شناخت اتیسم ، ایده های مرتبط با معماری دوستدار اتیسم و معماری چند حسی با کمک از روش مطالعه کتابخانه ای، به بیان ایده های در زمینه طراحی و خلق فضایی متناسب با ویژگی های اتیستیک از کلیات مجموعه تا جزیی ترین قسمت پروژه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اتیستیک ، معماری چند حسی ، روانشناسی محیط ، محیط پاسخده ، اتیسم