تاثیر بازشوها در معماری پایدار ساختمان های شهر تهران

با وقوع انقلاب صنعتی برداشت انسان ها از طبیعت به طور چشمگیری افزایش یافته و سبب آسیب های جبران ناپذیری بر پیکره ی طبیعت و منابع طبیعی شده است . منابع فسیلی محدود است و دیر یا زود روزی به اتمام خواهند رسید ، علاوه بر این موجب آلودگی در محیط زیست انسان ها به خصوص در شهرهای بزرگ شده اند . معماری پایدار روشی است که می توان به کار گرفت تا مرهمی باشد بر مشکلات امروز زندگی افراد . از این حیث ساختمان هایی باید طراحی کنیم که انرژی های مورد نیاز خود را به صورت طبیعی و مستقل تامین نمایند. بازشوها به عنوان بخش مهم و تاثیر گذار در ساختمان ها تلقی می شوند که علاوه بر منظر، تامین کننده ی نور و گرمای ساختمان نیز هستند که از این نظر می توان به این موضوع پرداخت . در این مقاله با بهره گیری از مبانی نظری ، بررسی نمونه ی موردی ، تحلیل اقلیمی و با استفاده از روش های کمی و کیفی سعی بر ارایه دادن روش های سنتی و مدرن در بازشوی ساختمان ها در اقلیم گرم و خشک تهران خواهیم پرداخت . استفاده از بازشوهای مناسب میتواند سبب کاهش اتلاف انرژی ، صرفه جویی اقتصادی ، تامین انرژی های مورد نیاز ساختمان و همچنین کاهش آلودگی هوا گردد . از این نظر در پایان پیشنهاداتی ارایه خواهد شد که در بهبود کیفیت ساخت و ساز در این اقلیم موثر واقع شود .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بازشو ، ساختمان ، اقلیم ، منابع طبیعی ، معماری سنتی