سهم زنان از معماری فضاهای توسعه ای شهری برای احقاق حقوق شهروندی آنان

نیاز گسترده به شهرسازی و شهرگرایی در سده اخیر و توسعه غیررسمی کلانشهرها، کاهش کیفیت زیست و رفاه شهری، مسایل سکونتی و ناهنجارهای رفتاری در شهرها، ضرورت برنامه ریزی برای تحقق حقوق شهروندی در سطح شهر را تشدید کرده است. ناآگاهی از فرهنگ شهرنشینی و قواعد رفتاری زندگی شهری، هزینه های زیادی را به اداره کنندگان شهر، محیط شهری و ساکنان شهر تحمیل کرده است. وضعیت اجتماعی زنان در هر جامعه نمودار وضعیت عمومی و درجه رشد سیاسی و اجتماعی آن جامعه است؛ از این رو پیش شرط پیشرفت و تعالی هرجامعه، تامین حقوق و آزادی زنان در آن، از روابط خانوادگی گرفته تا تقسیم کار اجتماعی است. روابط خانوادگی، تحت تاثیر پویایی نهادهای اجتماعی، با تحول دایم روبه روست. با تحول شرایط زیستی و به تبع آن بروز نیازهای جدید، پیوسته نقش ها در حال تغییرند، به طوری که از اعتبار نقش های سنتی روزبه روز بیشتر کاسته شده و موجبات دگرگونی آنها فراهم می شود. اصلاح دیدگاهها و ایجاد نگرشی صحیح به زن می بایست در خلال آموزش از دوران مهد کودک تا دانشگاه ها و از طریق خانواده و جامعه و رسانه های جمعی انجام پذیرد. در این مقاله سعی بر این است تا با مطالعه ابعاد مختلف جامعه شناسی فرهنگی به ارتباط آن با تحقق حقوق شهروندی بانوان در راستای توسعه شهری بپردازیم. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات همبستگی است و به لحاظ هدف، تحقیقی کاربردی می باشد. همچنین این پژوهش در زمره پژوهشهای کیفی و کمی قرار دارد و روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی– تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، جامعه شناسی فرهنگی ، فرهنگ ، شهروند ، حقوق شهروندی بانوان