ارزیابی الگوی مدیریت شهری مبتنی بر رویکرد حکمروایی خوب شهری (نمونه موردی : شهر بجنورد)

گسترش شهرها، طراحان، برنامه ریزان و کارشناسان امور شهری را به مطالعه بیشتر در ابعاد گوناگون توسعه مناطق شهری و تجزیه و تحلیل وجود گوناگون مدیریت شهری به منظور ارایه راهکارهای نوین واداشته است .هدف از از وجود سیستم مدیریت شهری ، تامین و ایجاد زمینه و محیط مناسب برای زندگی راحت، امن و کارامد شهروندان به تناسب ویژگی های اجتماعی و اقتصادی است. چالش های موجود دنیای به شدت شهری شده امروز لزوم بازنگری مدیریت شهری را ضروری ساخته و مدیریت شهری نوین به دنبال طرح هایی در انطباق با ویژگی های بومی و محلی می باشد. از موثرترین شیوه های برخورد با مسایل شهری، ظرفیت سازی نهادها، مدیریت کارآمدتر و انتخاب الگوی بهینه برای مدیریت این مسایل می باشد. در ده ههای اخیر، رویکردهای مختلفی در ارتباط با مدیریت شهری به ویژه مدیریت کلانشهرها به وجود آمده که رویکرد حکمروایی مطلوب شهری در زمره مهمترین این رویکردهاست که خواستار تعامل میان سه نهاد دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی به منظور مدیریت بهتر شهرها می باشد. حکمروایی مطلوب شهری به عنوان مدیریت شفاف و پاسخ گو با هدف نیل به توسعه اقتصادی،اجتماعی عادلانه و پایدار تعریف شده است. آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تاکید قرار می گیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت شهرها معرفی می شود؛ بهره گیری از الگوی حکمروایی خوب شهری بوده که در آن دولت شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند. هدف این پژوهش معرفی رویکرد حکمروایی خوب شهری ، بیان مفاهیم و ویژگی های آن و تعیین وضعیت هرکدام از شاخص های حکمروایی در شهر بجنورد با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در پی بررسی وارزیابی الگوی مدیریت شهری مبتنی بر رویکرد حکمروایی خوب شهری می باشد و در پایان راهکارهایی ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، سیستم مدیریت شهری ، مسایل شهری ، حکمروایی خوب شهری