نمادها، نشانه ها، هنرهای تجسمی و منظر شهری از گذشته تا کنون

هنرهای تجسمی جزء جدایی ناپذیر ساحت کالبدی و دیداری منظر از زمان تشکیل روستاهای نخستین در هزاره دهم پیش از میلاد تا شهرهای پیشرفته کنونی بوده اند. خلق آثار با کمک هنرهای تجسمی موجود در هر جامعه می تواند ارزش و کیفیت زمان و مکان را ارتقاء دهد. این آثار بر فرهنگ عمومی و رویدادها و نشانه های فرهنگی که هویت آن اجنماع را می سازند، تاکید دارند. آفرینش آنها نشان دهنده ظهور جریان فکری، طراحی و بسترسازی مناسب جهت نمایش اثر است، از این رو آثار هنری بخش جدایی ناپذیر فرهنگ جوامع محسوب می شوند. به نظر می رسد هنرهای تجسمی دستاوردهای قابل توجهی درپی دارند: ترجمان اعتقادات، اندیشه ها و باورها و آرزوها، استمداد از نیروهای ماورای طبیعی و زیباسازی و تلطیف محیط از این جمله اند. بدون تردید حس بینایی و توانایی عینی، محیط را برای ما قابل درک می سازند و مناظر، خاطرات و تجربیات را به یاد ما می آورند. با توجه به اینکه فعالیت ها و تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی شکل می گیرند، هنرهایی که در این زمینه پدید می آیند نیز در توسعه و پویایی فضاهای استقراری نقش اصلی را بر عهده دارند.نمادها و نشانه ها، محصولات هنرهای تجسمی هستند. انسان ها برای تولید و کاربرد آنها هم به امکانات زیستی و هم به امکانات اجتماعی نیاز دارند. مطالعات عصب شناسی نشان داده که ابزارسازی و توسعه نمادها به یکدیگر وابسته اند. نشانه های تصویری مانند اصل خود هستند و درنتیجه متقاعدکننده اند و بدون توضیح تقریبا قابل درکند،درحالیکه نمادها منحصرا ازطریق قراردادهای اجتماعی مفهوم پیدا می کنند و غالبا از طریق آموزش مستقیم بایدآموخته شوند. بنابراین نمادها به لحاظ ساختار ادراکی پیچیده تر ازنشانه ها هستند.

کلیدواژه ها:

نماد ، نشانه ، منظر ، هنرهای تجسمی