واکاوی هویت شهری و راهکارهای توسعه پایدار در شهر مسجد سلیمان

توسعه شهرنشینی در سه دهه اخیر شتابی چشمگیر یافته است، بطوریکه از نظر کمیت تعداد شهرها به مرز هزار نزدیک می شود، لیکن به لحاظ کیفی تقریبا کلیه شهرهای کشور با مشکلات ساختاری، عملکردی و کمبودهای اساسی در زیرساخت های شهری دست به گریبان اند. از نظر اجتماعی شهرها مکان های مناسبی برای شکل گیری نهادهای اجتماعی، اعتلای ارزش های فرهنگی، گسترش و تحکیم روابط، مناسبات اجتماعی و پاسداری ارزش های انسانی، هویت ملی و محلی هستند، همین مساله باعث توجه بیش از حد به مساله هویت در شهرها و سکونت گاه های انسانی بخصوص شهرهای تازه ساز شده است. معماری سنتی ایران در اثر تحولات اجتماعی و سیاسی، دچار دگرگونی های عمیقی شده است. تا آن جا که امروزه اکثر بناهای ساخته شده در کشور را می توان، ساختمان هایی با مشخصات غربی دانست. یکی از این تحولات، ورود صنعت یا به بیانی دیگر، صنعت نفت است که سبب شد تا چهره شهر مسجد سلیمان تغییر چشم گیری پیدا کند. معماری و به ویژه معماری مسکن متفاوت این شهر به احتمال زیاد از جمله نخستین مکان هایی است که مسکن غربی در کشور نمود پیدا کرده است. در سال های نه چندان دور مسجد سلیمان به سبب پتانسیل بالای صنعتی، تاریخی، کشاورزی و... از شهر های پیشرو و پر رونق کشور بود این در حالی است که در سال های اخیر شهر مورد بی توجهی مسیولان قرار گرفته است. در این مقاله اقدام به بررسی معماری گذشته و حال شهرمسجد سلیمان و نیز لزوم بیان طرحی جهت ایجاد پایداری اجتماعی و مطرح کردن مسجد سلیمان در سطح استان خوزستان و حتی کشور شده است. هدف از این مقاله بررسی چگونگی ایجاد پایداری اجتماعی درشهر مسجد سلیمان، تامین نیاز های مردم و رونق بخشیدن به اقتصاد منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

هویت شهری ، مسجد سلیمان ، توسعه پایدار ، معماری غربی