کاربرد زیبایی شناسانه عناصر بناهای تاریخی در طراحی بناهای امروزی

زیبایی چاذبه ای است ازلی ، که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است . درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد و هنر بدون آن کالبدی است بی روح و خالی از جاذبه. شهر همچون موجود زنده ای است که حیات آن با ظهور بناهای جدید تداوم می یابد. در واقع شهر محصول دوره های تاریخی متعدد است، دوران معاصر نیز با حضور ساختارهای جدید خود در این روند حضور خواهد داشت و معماری امروز ما میراثی برای آیندگان خواهد گشت. مطالعه و استخراج ویژکی های زیبا شناختی فضاهای شهری تاریخی ایران ، به منظور تداوم هویت نسخه امروزین آنها لازم و ضروری است . در این هنگام است که وظیفه طراحان مطرح می شود و مسیولیتی که در مقابل نسل های گذشته، حال و آینده بر عهده دارند، نمود می یابد. مقاله ی حاضر در پی دست یافتن به اصول راهنما و رهنمودهایی اجرایی، جهت استفاده طراحان به منظور طراحی ساختارهای جدید در زمینه های تاریخی است. دستورالعمل های پیشنهادی ثابت نیستند، اما جامع اند، به طوری که می توانند در موقعیت های متنوعی استفاده شوند و با ویژگی های خاص شرایط گونا گون و ارزش های نهفته در هر زمینه ی تاریخی منطبق گردند

کلیدواژه ها:

میدان ، زیبایی ، بناهای تاریخی ، اصول زیبایی شناسانه