بازشناسی راهکارهای انتقال نور روز در بیمارستان ها با رویکرد توسعه و معماری پایدار و تاثیر آن بر روند بهبود بیماران

یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان، مصرف نامحدود و غیر مسیولانه از انرژی و سوخت‎های فسیلی می‎باشد که موجب شده منابع موجود کره زمین رو به کاهش و حتی رو به نابودی باشد. یکی از شاخص و بزرگترین مصرف کنندگان کسب این انرژی‎های تجدید ناپذیر بیمارستان‎ها هستند،که در پی آن دارای بالاترین درصد تولید پسماند و آلودگی‎های محیطی می‎باشند و به ایجاد یک سامانه‎ی زیستی ناسالم و بیمار منتهی شده اند.از آن جایی که برای تامین نیاز جامعه‎ی رو به افزایش به خدمات بهداشتی و درمانی، ساخت و طراحی فضاهای معماری خاص این فعالیت‎ها به سوی رفع یا کاهش بیماری اجتناب ناپذیر است، لذا باید شناخت و راهکار اولویت‎های مفهوم احتیاجات انرژی در راستای بهینه سازی مصرف و طراحی معماری پایدار در این کاربری‎ها مورد توجه قرار گیرد.در این باب یکی از پارامترهای توسعه پایدار که چگونگی استفاده از انرژی خورشیدی و نحوه طراحی و انتقال نور روز به فضای معماری است و به عنوان انرژی پاک و عاری از اثرات مخرب زیست محیطی شناخته شده می‎باشد کارآمد به نظر می رسد.از این حیث پژوهش حاضر در تلاش است تا با بازشناسی بهره‎گیری از تاثیر راهکارهای انتقال نور روز در بیمارستان‎ها با رویکرد توسعه و معماری پایدار و تاثیر آن بر روند بهبودی بیماران به بررسی و مرورآخرین تحقیقات انجام شده در این زمینه بپردازد.مطابق با شناخت و اهمیت استفاده از این منبع رایگان و مهربان با محیط زیست می‎توان به این نتیجه رسیدکه، انتقال و استفاده از نور روز در بیمارستان‎ها به شکل نورگیری‎های غیر فعال و فعال، از طرفی تاثیر به سزایی در کاهش مصرف انرژی و عواقب پیرو آن داشته و از طرف دیگر حضور نور روز در این کاربری‎ها تاثیر چشمگیری در روند معالجه و سلامتی بیماران دارد که این موضوع نیز به نوع خود در راستای اهداف توسعه پایدار می‎باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، انتقال نور روز ، بیمارستان ، روند بهبودی بیماران ، توسعه پایدار.