فضای میان ساختمان ها: یکپارچگی، انسجام لزومی کارکردی میان توده و فضا

یان گل در کتاب زندگی در فضای میان ساختمان ها فعالیت های بیرونی را در فضای عمومی در سه گروه: فعالیت های انتخابی و فعالیت های اجتماعی دست بندی می کند. به اعتقاد او نمود و رخداد تمام این فعالیت ها نیازمند وجود کیفیت مناسبی از محیط است. درغیر این صورت تنها فعالیت های ضروری آن هم تحت شرایط مشخص انجام می پذیرد. برهمین اساس وجود بستری بالقوه لازمه ی حیات هر فرایند فعالیت است. بستری که وجود آن شرط لازم انجام فعالیت و نه شرط کافی است. کیفیت بسترهای فعالیت مولفه های بسیاری را طلب میکند تا فضا به اصطلاح به مکانی فعالیت محور بدل گردد. یکی از این مولفه های وجود انسجام و یکپارچگی توده و فضا نسبت به انسجامی که لازمه ی شکل گیری مطلوبیت فضایی و به دنبال آن حضورپذیری مخاطب در فضا است. این نوشتار درصدد بررسی ابعاد و ویژگی های انسجام و یکپارچگی توده و فضا در فضاهای یکسان ساختمانی به عنوان مولفه ای در ایجاد مطلوبیت فضایی است و به دنبال این سوال مطرح می گردد که انسجام و یکپارچگی در فضای میان ساختمانی چه ابعاد و چه معرف های عملی برای آن می توان متصور بود.

کلیدواژه ها:

فضای میان ساختمان ، انسجام و یکپارچگی ، فعالیت فضا ، ادراک ذهنی