موقعیت ژیوپلیتیکی وژیواکونومیکی و تاثیر آن برکارکرد آمایشی سواحل دریای عمان

جغرافیا تولیدکننده فرصت ها و محدودیت ها برای زندگی انسان ها می باشد. برا ی استفاده از فرصت ها و برطرف نمودن محدودیت ها نیاز به برنامه ریزی و یا به قول ژیوپلتسین ها نیاز به تعریف کدهای ژیوپلیتیکی یا همان آمایش است. به عبارت دیگر، آمایش سرزمین در واقع شامل اقدامات ساماندهی و نظام بخشی به فضای طبیعی، اجتماعی؛ اقتصادی در سطوح ملی و منطقه ای است که در راستای توسعه بلندمدت کشور در قالب تلفیق برنامه ریزی هایی از بالا و پایین با توجه به قابل یت ها ی کشور صورت میگیرد. از جمله استان هایی که به دلیل داشتن موقعیت ژیواکونومی و ژیوپلیتیکی ویژه می تواند کمک شا یانی به پیشرفت توسعه خود و کشور کند، استان سیستان و بلوچستان است. برای این کار، آمایش سرزمینی استان نقش تعیین کننده دارد. در این پژوهش، سعی شده ضمن تبیین کارکردهای موقعیت ژیوپلیتیکی و ژیواکونومیکی و نقش آن در آما یش سرز مینی در قالب نظریه هارتلند و ریملند که استان به سه پهنه سرزم ینی ریملند، میدلند و هارتلند با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای و مشاهدات نگارنده بررسی و مورد استفاده قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، خلیج چابهار ، پزم ، ریملند ، میدلند ، هارتلند