تحلیل فضایی عملکرد سامانه های دفاع موشکی بومی ایران و تاثیر آن بر امنیت با استفاده ازGIS منطقه مورد مطالعه: سواحل جاسک تا پسابندر

کشور ایران با توجه به موقعیت ژیوپلیتیکی و سوقالجیشی، از دیرباز با مشکلات خارجی رو به رو بوده است. با پیشرفت تکنولوژی و تغییر در تسلیحات نظامی ایران نیز بر اساس استراتژی و دکترین دفاعی کشور توانسته است با ساخت سامانه های موشکی دفاعی به صورت بومی، از پاره ای تهدیدات علیه امنیت ملی پیشگیری کند. بدین منظور مقاله حاضر به تحلیل استقرار سامانه های موشکی دفاعی در سواحل جنوب شرق کشور و تاثیر آن بر امنیت در این مناطق با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی GIS پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی میباشد که برای تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. شایان ذکر است که پژوهش حاضر بر اساس اطلاعات حاصل از خبرگزاری های رسمی در خصوص موشک های دفاعی ایران انجام گرفته و سند خاصی در خصوص آنها وجود ندارد.در این پژوهش، سامانه های موشکی دفاعی بصورت فرضی در نزدیک ترین نقاط نسبت به در یا با ارتفاع بیش از 100 متر استقرار یافته اند. با استقرار 7 سامانه دفاعی و کاربرد موشک های با برد متفاوت بخش های گسترده ای از سواحل دریای عمان و تنگه هرمز تحت پوشش قرار میگیرند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که با استقرار این هفت سامانه دفاعی علاوه بر تامین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در این بخش، در زمان وقوع برخی حوادث کشور ایران میتواند در محدوده برد موشک های مورد مطالعه این پژوهش پشتیبان دفاعی کشورهای دوست و همسایه نیز باشد.

کلیدواژه ها:

امنیت ملی ، موشک ، سامانه های دفاعی ، GIS ، سواحل جنوب شرق کشور