سکونتگاه های غیررسمی حاشیه نشینی و نقش آن در توسعه پایدار

جهان، به سرعت در حال گسترش زندگی شهری است. سرعت رشد شهرنشینی در کشورها ی در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته است. تمرکز سیاسی، اداری و سرمایه گذاری در شهرهای بزرگ و رکود و پایین بودن امکانات زیست و رفاهی در روستاها از عوامل مهم جاذبه های شهری و دافعه ی روستاها محسوب می شود، به همین علت ، همه روزه ، شاهد ازدیاد بیش از پیش جمعیت در شهر و رشد و توسعه سکونتگاه های غیررسمی به نام زاغه نش ینی، حاش یهنش ینی و غیره هستیم. در ایران نیز شهرنشینی با روندی سریع و شتابان همراه بوده و این رشد شتابان، مسایل و معضلات ب سیاری برای شهرهای ایران به دنبال داشته است. حاشیه نشینی به عنوان آیینه تمام نمای مسایل شهر ی جایگاه و اهمیت خاصی در تحقیقات اجتماعی و سیاسی دارد. در این تحقیق، به بررسی حاشیه نشینی به عنوان چالش ی فرارو ی توسعه پا یدار شهری پرداخته و در این ارتباط علل، مکانیسم وپیامدهای آن مورد کندوکاو قرار م ی گیرد . در این راستا ، سوال این است که سکونتگاههای غیررسمی چه تاثیری بر توسعه پایدار دارد در پاسخ به سوال پژوهش، فرضیه تحقیق چنین است که به نظر میرسد سکونتگاههای غیررسمی از موانع توسعه ای می باشد که میتوان با برنامه ریزی، تقویت و سامانده ی سکونتگاه ها ی غیررسمی به توسعه پایدار رسید

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حاشیه نشینی ، سکونتگاه های غیررسمی