بررسی میزان مصرف پلیمرهای سوپرجاذب بر روی عملکرد و اجزاء عملکرد گلرنگ در منطقه زاهدان

پلیمری های فوق جاذب اب می توانند مواد زیادی آب و یا محلول آبی را جذب نموده و متورم شوند. پس از عمل جذب و در اثر خشک شدن محیط، آب داخل پلیمر بندریج می گردد و بدین ترتیب خاک به مدت طولانی و بدون نیاز به آبیاری مجدد مسکوت می ماند. گلرنگ گیاه دارویی و روغنی و متعلق به خانواده کمپوزیته می باشد. این پژوهش به منظور تعیین مناسب ترین میزان مصرف پلیمری سوپر جاذب برای عملکرد اجزاء عملکرد گلرنگ در منطقه زاهدان در پاییز سال 1٬392 به صورت آزمایشی اسپلیت پلات در قالب سطح های بلوک های کامل تصادفی با آزمون دانکن اجرا درآمد. فاکتور مصرف پلیمر سوپر جاذب در 4 سطح ( o=s1 شاهد، 20=s2؛ 40=s3؛ 60=s4 کیلوگرم در هکتار) که در عمق 10 سانتی متر خاک استفاده گردید. نتایج نشان داد اثر مصرف پلیمر سوپر جاذب بر ارتفاع بوته، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، وزن هزار دانه ، وزن بذر بوجاری، وزن هزار دانه، عملکرد بذر، در صد روغن عملکرد روغن معنی دار شده است. نتایج نشان داد که تیمار مصرف پلیمر سوپر جاذب 60 کیلوگرم در هکتار همراه با دور آبیاری 12 روز بیشترین روند افزایشی را بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ در زاهدان را در پی داشته است .

کلیدواژه ها:

پلیمرسوپرجاذب ، گلرنگ ، روغن