نقش موسیقی درهویت بخشی معماری ایرانی تا نگاهی به جذب توریسم

امروز با گسترده تر شدن علم و صنعت گردشگری ، زوایای جدیدی فرا روی مطالعه آن قرار گرفته است. این گستردگی تاحدی است که تقریبا تمام احتیاجات و نیازهای بشر مورد توجه واقع می شود. معماری خود برای برطرف نمودن بسیاری از نیازهای بشر به وجود آمده است اما دیدگاه گردشگری، ده باریکا نقش اصلی را دارا است که عبارتند از لازمه و جاذبه. لازمه در حوزه زیر ساختمان های صنعت گردشگری قرار می گیرد در حالی که جاذبه، جزیی از جاذبه های فرهنگی است که در آن دسته بندی های متفاوتی به منظور جاذبه های معماری در نظر گرفته شده است. این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بنیادی به صنعت عظیم معماری و گردشگری در بستر جغرافیایی ایران به روش تحلیلی - توصیفی صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که معماری نقش اساسی در بین جاذبه های گردشگری ایران بازی می کند و بخش عمده ای از گردشگران به جهت دیدار از آثار معماری وارد ایران می شود. هر بنایی که به چشم شما زیباست اگر همان را بر اساس آن قرار داد (نت نویسی) کنیم به گوش شما هم زیبا خواهد بود و برعکس .... معماری و موسیقی دولت و هنری است که توسط انسان خلق و درک می شوند. موسیقی بیشتر در بعد زمان معنادار می شود و معماری در بود و با. گرچه مواد و مصالح خام این دو هنر از یکدیگر متفاوتند اما در فضای ذهنی مشابه و توسط ابزار فکری خاص و مشابهی سازمان دهی می شوند. این ابزار در حقیقت همان اصول و قواعدی هستند که هنرمند هنگام خلق اثر خود از آن ها بهره می برد. هدف اصلی پژوهش، فهم چگونگی شکل گیری اثر معماری و موسیقیایی و فصل مشترک آن هاست و پس از شناخت این فصل مشترک همان فضایی، ابزارها، اصول و مفاهیمی بتوان استخراج کرد که برای آفرینش اثر هنری، خواه یک بنای معماری باشد خواه یک قطعه موسیقی، در عرصه تبدیل این هنرها به یکدیگر برای رسیدن به درک و احساس مشابه استفاده شود. در این راستا ابتدا به فرهنگ به عنوان عامل زیربنایی در خلق اثر و سپس به فرآیند ذهنی که در مراحل آفرینش اثر هنری در ذهن هنرمند صورت می پذیرد پرداخته می شود. آنگاه فضا به عنوان عامل پیوند معماری و موسیقی و نیز فصل مشترکی که اصول و مفاهیم از آن نشیت می گیرد بررسی می شود. سپس این اصول و مفاهیم که همان ابزارهای سازماندهی اثر هنری در عرصه تبدیل این هنرها به یکدیگر هستند معرفی می گردند. در نهایت نمونه های کاربردی از به کارگیری این ابزارها به عنوان شاهدی بر این مدعا ارایه می گردد که می توان با استفاده از این ابزارها و مشترک، بنای معمارانه ای خلق کرد که حسی مشابه با موسیقی متناظرش در انسان ایجاد کند . بدین ترتیب می توان گفت که گرچه معماری و موسیقی در پستی متفاوت هنری قرار دارند و بعد خاصی از احساس و ادراک انسانی را مورد توجه و تاکید قرار می دهد اما قواعد و اصول خاصی بر آن ها حاکم است که در هر بافت وجود دارند که می توانند عنوان ابزارهایی در دست هنرمند این آفرینش اثر هنری برای بیان و انتقال احساس و درک مشابه به کار روند.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، فضا ، ریتم ، معماری ایرانی