بررسی تاثیرات آسمان و ستاره شناسی بر سنت و فرهنگ ایران

معماری به لحاظ ماهیتش دارای دو بعد علمی و هنری است. با توجه به جنبه جهان شمولی هنر، معماری نیز از بعد هنری اش واجد معنای هستی شناسی است. از آنجا که بینش با دیدگاه فکری در درک معنی و به تبع آن در ساختار شکل گیری، به خصوص در مقولاتی مانند معماری که دارای بعد هستی شناسی هستند و گاها آن را در ارتباط با آسمان ها می دانند. از دیدگاه سنتی، معماری هنر آفرینش است، آفرینشی زیبا که لازمه وجود حقیقی است. انسان سنتی استعداد آفرینندگی خود را از خداوند می داند و آسمان که مخلوق او است را در اختیار انسان قرار داده است. از همین رو از نگاه سنت معماری به عنوان هنر آفرینش و آراستن کالبد زندگی، واجد بعد هستی شناسی است. بی شک شناخت هستی و آسمان ها در روند شکل گیری معماری سنتی و حتی مدرن امروزی نقش بسزای داشته و حتی در آینده خواهد داشت. این مقاله به شیوه کتابخانه ای تهیه و تدوین گردیده است و سعی بر آن است تا بتوان تاثیر گذاری آسمان و نجوم را بر معماری سنتی بررسی کرد تا کشور عزیزمان را در جهت ایجاد معماری ایده آل که در گذشته در این مورد بسیار قوی بوده است را ایجاد و در جهت رشد و اعتلای آن قدم مثبتی بر داشت.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، ستاره شناسی ، سنتی