پایداری در معماری و ساختمان و اصول آن

مفهوم پایداری که در دهه 1970 میلادی ارایه شد نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسایل محیط زیست و مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می باشد. با گسترش دانش بشری و بوجود آمدن علوم میان رشته ای ابتدا به شناخت کاربردی پایداری، معماری پایدار و توسعه پایدار برای بدست آوردن تعریفی مشترک نیاز داریم که تجلی آن در اصلاح نگاهمان به مسایل محیطی خواهد بود ولی جنبه های مهمی همچون اقتصاد، فرهنگ و آموزش تاثیر مستقیم در برخوردمان با محیط خواهد داشت. با توجه به اینکه بحران های بوجود آمده و در حال روی دادن بخوبی شناسایی می شوند ولی بسیاری از راه حل هایی که در جهت رفع مشکلات محیطی بر می آید اما رویکرد آن ها نسبت به طبیعت همچنان پاسخگوی ارزش های احیا نشده طبیعت باقی مانده است. نگاه انسان نسبت به طبیعت، همان جهان بینی یا بینش او است که در روش زندگی او منعکس می گردد لذا ابهام ها و نواقص تیوریکی که در مفهوم معماری پایدار وجود دارند، می توانند مانع مهمی در جهت محیط زیست باشند. هدف این تحقیق جستجوی نظریه های توسعه پایدار معماری پایدار می باشد که در مقایسه نگرش ها و دیدگاه ها نسبت به طبیعت است تا نواقص آن تکمیل گردد. به این ترتیب در این مقاله ابتدا به تعریف پایداری و توسعه پایدار و معماری پایدار می پردازد و اهداف آن را ارایه می نماییم تا خط مشی کامل تری را پیشنهاد دهیم. هر چند توسعه پایدار به سه بخش محیط ، اقتصاد و فرهنگ اجتماعی تقسیم می شود، ولی با مطالعه این موضوع نقش طبیعت هرچه پررنگ تر در معماری پایدار آشکار می گردد. در انتهای این نوشتار به تعریف و دیدگاه های متفاوت معماری پایدار می پردازیم و راهکارهای زیست محیطی در جهت ایجاد یک فرایند که منجر به پایداری گردد می شویم از نکات مهم دیگراصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می باشد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار