بررسی شاخص های توسعه پایدار اجتماعی در معماری

مفهوم توسعه پایدار به طور رسمی توسط کمیسیون برانت لند در سال 1987وارد حوزه ادبیات عمومی شده است.این موضوع می تواند از طریق سه مولفه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در کنار یکدیگر به تعادل برسد.وجه اقتصادی معمولا به علت انگیزه های مالی و انتفاعی توسط سرمایه گذاران رعایت می گردد. مسایل زیست محیطی نیز به فراخور هر جامعه برای خود ضوابطی دارد و مورد توجه واقع می شود،اما آنچه در این بین مغفول می ماند وجه اجتماعی توسعه می باشد.در طراحی معماری نیز پژوهش های اندکی بر روی این بعد از پایداری صورت گرفته است در صورتی که معماری می تواند نقش ارزنده ای در یافتن راه حل هایی برای تاثیر متقابل گروه های اجتماعی بر هم ایفا کند .همانطور که ساختار اجتماعی بر معماری تاثیر می گذارد عکس آن نیز می تواند اتفاق بیفتد.در پژوهش حاضرابتدا مروری بر مفاهیم توسعه پایدار اجتماعی و تعاریف مختلف آن ارایه شده و سپس شاخص های توسعه پایدار اجتماعی در معماری همچون (تعاملات اجتماعی، هویت در معماری، امنیت، آسایش محیطی) و....و نقش هر کدارم در توسعه پایداری اجتماعی در معماری مورد بررسی قرار گرفته است. باید توجه داشت که شاخص های ذکر شده بر روی یکدیگر تاثیر گذار و به نحوی در هم متداخل می باشند.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و گرداوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق مستندات کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، معماری پایدار ، تعاملات اجتماعی ، هویت ، امنیت