ارزیابی چسبندگی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر روی داربست سه بعدی ژلاتینی

هدف: ماتریکس خارج سلولی ) ECM ( با فراهم کردن مجموعه پیچیده ای از سیگنال های بیوفیزیکی، ساختاری و شیمیایی، نقش مهمی در چسبندگی، مهاجرت و تکثیر سلولهای بنیادی ایفا میکند. بنابراین اخیرا بسیاری از محققان بر پژوهش های مربوط به داربستهای زیست سازگار متمرکز شده اند، این داربست ها به منظور بهبود تکثیر سلولهای بنیادی به تقلید از ECM طبیعی، ساختاری سه بعدی را ایجاد میکنند. هدف از این مطالعه، ارزیابی رفتار سلولی سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسانی ) hADSCs ( بر روی داربست ژلاتینی بعنوان یک سیستم کشت سه بعدی و پلیت کشت بافت TCPS بعنوان یک سیستم کشت دو بعدی است. روشها: بعد از ساخت داربستها با استفاده از تکنیک کرایوژلاسیون و کشت hADSCs بر روی آنها، مرفولوژی، چسبندگی و تکثیر سلولها با استفاده از سه تکنیک سنجش MTT ، رنگ آمیزی با DAPI و عکس برداری با میکروسکوپ الکترونی ) SEM ( مورد ارزیابی قرار گرفت. سلولهای کشت شده بر روی TCPS بهعنوان گروه کنترل استفاده شد. نتایج: بررسی تصاویر SEM و رنگ آمیزی DAPI نشان داد که داربست ژلاتینی، چسبندگی و تکثیر hADSCs را در مقایسه با TCPS بهبود می بخشد. نتایج سنجش MTT نیز نشان داد که داربست های ژلاتینی، زیست سازگار هستند و تعداد سلولها بعد از یک دوره زمانی مشخص بر روی داربست ها نسبت به TCPS به طور معناداری بیشتر است ) P<0.05 (. نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که داربست سه بعدی ژلاتینی میتواند ریزمحیط اطراف hADSCs را تقلید کند و بهعلت دارا بودن ساختار بسیار متخلخل، سطح گسترده ای را ایجاد میکند و درنتیجه چسبندگی و تکثیر hADSCs را بهبود میبخشد.

کلیدواژه ها:

ژلاتین ، سلول بنیادی مزانشیمی ، داربست ، چسبندگی ، تکثیر