سفال نقش کنده(اسگرافیتو)؛ نوع آقکند

حکاکی برسطح سفال یکی از تکنیک های اولیه و رایج بود که توسط سفالگران مسلمان در دوران میانه گسترش یافت. این تکنیک به اشکال مختلفی بسط داده شد. سفالگران سامانی در قرون سوم و چهارم هجری سبک جدیدی در سفال را آغاز کردند که همان پوشش گلابه سفید بر سطح سفال قرمز و حکاکی بر انگوب برای ایجاد نقش بود. نخستین تکنیک به این شیوه در متون قدیمی اسگرافیتو و نقش کنده نامیده شد. از مهمترین نمونه های سفالی دوره ی سامانی ظروف با نقش کنده است، این تکنیک در روزگار سلجوقی به تکامل رسید و در ظروف آقکند، شاهکارهای زیبایی در سفالینه ایرانی خلق کرد. مقاله حاضر در پی پاسخگویی به سوال مقاله، با توضیح دو گروه عمده سفال با تکنیک لعاب پاشیده و سفال با تکنیک نقش کنده، مسیر شکل گیری سفال نوع آقکند را به عنوان یکی از مهترین نمونه های گروه سفالینه نقش کنده مشخص کرده است.سوال تحقیق: رهگذر شکلگیری سفال اسگرافیتو تا دوران اوج این تکنیک به چه صورت بوده است سفال نقش کنده آقکند در این رهگذر چه جایگاهی دارد

کلیدواژه ها:

سفال اسگرافیتو ، سفال نقش کنده ، سفال نوع آقکند