سفال نقش کنده(اسگرافیتو)؛ نوع آقکند

حکاکی برسطح سفال یکی از تکنیک های اولیه و رایج بود که توسط سفالگران مسلمان در دوران میانه گسترش یافت. این تکنیک به اشکال مختلفی بسط داده شد. سفالگران سامانی در قرون سوم و چهارم هجری سبک جدیدی در سفال را آغاز کردند که همان پوشش گلابه سفید بر سطح سفال قرمز و حکاکی بر انگوب برای ایجاد نقش بود. نخستین تکنیک به این شیوه در متون قدیمی اسگرافیتو و نقش کنده نامیده شد. از مهمترین نمونه های سفالی دوره ی سامانی ظروف با نقش کنده است، این تکنیک در روزگار سلجوقی به تکامل رسید و در ظروف آقکند، شاهکارهای زیبایی در سفالینه ایرانی خلق کرد. مقاله حاضر در پی پاسخگویی به سوال مقاله، با توضیح دو گروه عمده سفال با تکنیک لعاب پاشیده و سفال با تکنیک نقش کنده، مسیر شکل گیری سفال نوع آقکند را به عنوان یکی از مهترین نمونه های گروه سفالینه نقش کنده مشخص کرده است.سوال تحقیق: رهگذر شکلگیری سفال اسگرافیتو تا دوران اوج این تکنیک به چه صورت بوده است سفال نقش کنده آقکند در این رهگذر چه جایگاهی دارد

کلیدواژه های سفال نقش کنده(اسگرافیتو)؛ نوع آقکند:

سفال اسگرافیتو ، سفال نقش کنده ، سفال نوع آقکند