تکنیک استفاده از موجودات زنده به عنوان هشداردهنده های زیستی جهت سنجش آلودگی های زیست محیطی مطالعه موردی (کرم خاکی)

کرم های خاکی جزء مهمی از خاک، و از لحاظ اکولوژیکی به عنوان یک بیواندیکاتور مهم برای سلامت و کیفیت خاک در نظر گرفته می شود. در زمینه ارزیابی خطرات زیست محیطی فلزات سنگین، کرم های خاکی جزء مهمی از خاک، و از لحاظ اکولوژیکی به عنوان یک یواندیکاتور مهم برای سلامت و کیفیت خاک در نظر گرفته می شوند.کرم های خاکی بخشی از زنجیره های غذایی در اکوسیستم های خاکی می باشندکه آلودگی های خاک از جمله فلزات سنگین برصفات و پارامترهای رشد آن ها اثرات نامطلوبی بر جای می گذارد. زمانی که آلاینده های فلزات سنگین واردبدن کرم های خاکی شوند، از طریق زنجیرهای غذایی به بدن موجودات زنده ی دیگر نیز منتقل شده و سلامت و حیات آن ها را به خطر می اندازد کرمهای خاکی نه تنها از لحاظ میزان پروتیین، بلکه از لحاظ نوع اسیدآمینه، بخصوص اسیدآمینه لیسین، اهمیت زیاد ی دارد بنابراین از این جانور به علت داشتن مقدار فراوان پروتیین در ساختار خود میتوان به عنوان غنی ترین منبع غذایی برای پرورش جانوران از جمله ماکیان و آبزیان نیز استفاده می شود. هدف از این مقاله مروری بر استفاده از کرمهای خاکی به عنوان بیواندیکاتور جهت سنجش آلودگی های فلزات سنگین در اکوسیستم های خشکی است.این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی بوده و در مقاله حاضر با جستجوهایی که در سایت های معتبر اینترنتی نظیر : ,www.irandac,www.civilika.com www.springer.com ,www.magiran. com www.elsevier .comwww.ScienceDirect و درمقالات گوناگون سعی شده است به بررسی غلظت فلزات سنگین سرب وکادمیوم در کرم خاکی به عنوان بیواندیکاتور فلزات سنگین پرداخته شود.نتایج حاصل از مطالعات داخل و خارج کشور نشان داد که با توجه به حساسیت کرم های خاکی به آلودگی های زیست محیطی، میتوان از آن ها به عنوان بیواندیکاتور جهت سنجش خاک ها ی آلوده استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

بیواندیکاتور ، کرم های خاکی ، فلزات سنگین ، اکوسیستم های خشکی