نقش طراحی اقلیمی در کاهش مصرف انرژی ساختمان در اقلیم معتدل و مرطوب

ایران دارای اقلیم های مختلف و مناطق با آب و هوای متفاوت در فصول چهارگانه است. معماری گذشته ایران با تکیه به تجربه و تکنیک ساخت و به وسیله مصالح بومی، راه و روش هایی منطقی جهت برآورده شدن شرایط آسایش انسان ابداع نموده بود. با بررسی معماری سنتی این سرزمین می توان آنرا معماری پایدار یا یکی از نمودهای معماری پایدار نامید. که توانسته با ترفندهای طراحی و با امکانات اولیه بر مشکلات بوجود آمدهتوسط اقلیم مقابله کند و در مصرف انرژی صرفه جویی کرده و از شرایط اقلیمی منطقه در راستای استفاده از انرژی استفاده بهینه کرده باشد. در اقلیم معتدل و مرطوب، رطوبت زیاد، نزولات جوی فراوان تابستان های نسبتا گرم و تغییر درجه حرارت در طول شب و روز کم می باشد. با توجه به بارش زیاد باران و رطوبت بالای زمین و هوا، استفاده از جریان های بادی، به مسیله ای اصلی در شکل گیری معماری تبدیل شده است. انواع آب و هوا و تغییرات سالیانه یا فصلى آن، انسان ها را در جهت ساختن و به وجود آوردن انواع فضاى زیستى خود، به ایجاد نقاط مسکونى در رابطه با نوع آب و هواى محیطى که در آن زندگى می کنند، ملزم ساخته است. طول و عرض در و پنجره ها، ضخامت دیوارها، شکل و فرم ساختمان، نوع سقف، جنس مصالح، ارتفاع ساختمان و همه و همه، هماهنگ با شرایط محیط طبیعى و خاصه عوامل آب و هوایى می باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، انرژی ، معماری سنتی ، معتدل و مرطوب