تفسیر کلمه ی خانه در غزلیات مولانا

کلمه خانه از جمله پرکاربردترین واژه ها در دیوان شمس است که در لغت نامه فارسی به معنای چهار دیواری, اطاق, منزل, مکان, نشیمن و مسکن است. خانه منزلگاهی امن برای خلوت و در مکانی دیگر نیز به معنی سرای دیگر, ازل و حتی عالم اسرار است و در ادامه به معانی همچون نفس و جان نیز مرتبط می شود. مولانا با تمثیل های مختلف در دیوان شمس, خانه را نیز به تن, دنیا, نفس انسان, کعبه, سرای باقی و میخانه تشبیه کرده و در تمام این کلمات, این جایگاه ها را همچون خانه بیان کرده است. بخشی از مقاله ی حاضر بحثی موجز درباره ی معانی واژه ی خانه و کاربرد در آن دوره می باشد. این مقاله با بررسی مجموعه دیوان شمس سعی در شناخت معانی آن دارد و سپس واژه ی خانه مورد مطالعه قرار می گیرد و به صورت نمادین نشان داده می شود. در مجموعه دیوان شمس خانه نشان دهنده مکانیست که مولانا در آن اسیر و زندان است که این زندان همان زندان تن و یا دنیای فانیست و رهایی خود را از این خانه در دیدار یار می خواند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، خانه ، شعر فارسی ، غزلیات شمس ، نماد