نقش کود سبز در پایداری و فظ حاصلخیزی خاک

با توجه به اینکه مواد آلی پایه تولیدات خاک بوده و با کاهش آن در خاک بوده و با کاهش آن در خاک بر اساس قانون حداقل لیبیگ قابلیت تولید خاک نیز کاهش می یابد لذا برای بالا بردن توان تولیدی خاک و اصلاح خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن باید مقدار مواد آلی خاک را افزایش داد و چون مواد آلی موجود در خاک در سالهای آیش بیشتر تلف می شود لذا به جای اینکه زمین را آیش بگذاریم بهتر است گیاهی به عنوان کود سبز کاشته شده و به خاک برگردانده شود. لذا به این منظور بررسی اثرات کاربرد کود سبز در خصوصیات فیزیکی، شیمیایی خاک در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار تامین فاکتور نیتروژن (C/N=10, C/N=20, C/n=30, C/N=36) و یک تیمار شاهد در چهار تکرار و به مدت 6 سال در ایستگاه کشاورزی دیم مراغه به اجرا درآمد. در این پژوهش گیاه مورد نظر چاودار پاییزه بوده که در مرحله ظهور سنبله به عنوان کود با تامین فاکتور نیتروژن مربوطه جهت تجزیه بهتر آن توسط میکروارگانیسم ها به خاک برگردانده شد و در پاییز همان سال به صورت یکنواخت گندم دیم رقم سرداری در آن کشت گردید. اعمال فاکتورهای مختلف نیتروژن به همراه کاربرد کود سبز، صفات گیاهی، ارتفاع سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد پنجه بارور را در گندم دیم به ترتیب 8، 6 و 11 درصد در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد. بیشترین میزان متوسط عملکرد دانه 2484 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن با 1757 کیلوگرم در هکتار به ترتیب از تیمارهای کاربرد 26 کیلوگرم در هکتار (C/N=30) و تیمار شاهد (C/N=36) به دست آمد.

کلیدواژه ها:

کودسبز ، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک ، قابلیت تولید خاک