مدلسازی سیستم های دوتایی دارو-دی اکسیدکربن فوق بحرانی با استفاده از معادله حالت پنگ-رابینسون اصلاح شده

یکی از پارامترهای اثرگذار در تولید نانوذرات دارویی به کمک سیالات فوق بحرانی، میزان حلالیت دارو در فاز فوق بحرانی است. بنابراین مطالعه تعادلات فازی سیستم های دارو-سیال فوق بحرانی، از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این میان دی اکسیدکربن فوق بحرانی به دلیل خواص منحصربفرد، بیش از سایر سیالات فوق بحرانی مورد استفاده قرار میگیرد. در این تحقیق، تعادلات فازی شش سیستم دوتایی دارو- دی اکسید کربن فوق بحرانی مورد بررسی قرار گرفته است. داروها شامل آسپرین، سالیسیک اسید، ایبوپروفن، ناپروکسین، فلوربیپروفن و کیتو پروفن بودند. در مدلسازی رفتار سیستم ها، از معادله حالت دو پارامتری PR استفاده شد. این معادله با توجه به میزان حلالیت کم داروها در سیالات فوق بحرانی تصحیح شده است. نتایج مدل سازی نشان میدهد که معادله حالت PR اصلاح شده بخوبی توانسته است رفتار سیستم های دارو-سیال فوق بحرانی را پیشبینی نماید. کمترین و بیشترین مقدار خطای مطلق میانگین AAD% به ترتیب برای سیستم های آسپرین - دی اکسید کربن 2/19% و سالیسیک اسید - دی اکسید کربن 7/48% بود.

کلیدواژه ها:

پنگ-رابینسون ، دی اکسیدکربن فوق بحرانی ، دارو ، سیستم دوتایی