روش شناسی ارزیابی چرخه حیات گامی در جهت توسعه پایدار کشاورزی

از آنجا که اهمیت حفاظت از محیط زیست در جوامع امروزی بدیهی است، بنابراین اقدام و اجرای هرگونه برنامه نیاز به دانش کافی و شناخت لازم از محیط زیست دارد. یکی از راه های حفظ منابع طبیعی ودست یافتن به توسعه پایدار و بویژه کشاورزی پایدار، ارزیابی زیست محیطی فرایند تولید محصولات کشاورزی می باشد. در حال حاضر روش های مختلفی جهت ارزیابی محیط زیست در مطالعات مختلف وجود دارد از جمله: 1 ارزیابی اثرات زیست محیطی EIA، 2 ارزیابی بر اساس بهترین گزینه اجرایی زیست محیطی، 3 ارزیابی براساس شاخص های اثرات زیست محیطی، 4 ارزیابی براساس خطرات زیست محیطی 5 ارزیابی مبتنی بر تحلیل هزینه فایده و 6 ارزیابی چرخه حیات ICA که تفاوت زیادی با سایر روش های ارزیابی دارد چرا که با استفاده از کل چرخه حیات یک فرآیند مورد ارزیابی قرار گیرد. ارزیابی چرخه حیات، امروزه به عنوان روشی استاندارد بین المللی که قادر است ورودی ها و انتشارات خروجی از یک سامانه تولیدی را متناسب با چرخه حیات محصولات یا فرآیندها مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد، در کانون توجه متخصصان زیست محیطی قرارگرفته است براساس تعریف استاندارد ایزو 14040 ارزیابی چرخه حیات به جنبه های زیست محیطی و بالقوه زیست محیطی در سراسر چرخه حیات یک محصول یا یک مرحله از ماده فرآوری شده تا تولید مصرف، پایان اعمال زیستی، بازیافت ودفع نهایی می پردازد. براساس این استاندارد، ارزیابی چرخه حیات دارای چهار بخش بیان هدف، تعیین ورودی ها و خروجی های سامانه، ارزیابی اثرات زیست محیطی و تفسیر آنها می باشد از روش ارزیابی چرخه حیات می توان جهت برنامه ریزی و تعیین نقاط ضعف چرخه حیات فرآیند تولید محصول و انتخاب گزینه مناسب و بهینه در بین انواع گزینه ها استفاده نمود. از نتایج ICA حتی می توان در بهبود تطابق پذیری محصول با محیط زیست سود جست.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ارزیابی چرخه حیات