نقش تغییر کاربری ها ی منطقه ثامن بر کارکرد گردشگری مذهبی مشهد

مشهد که دومین کلانشهر مذهبی جهان و پایتخت مذهبی ایران می باشد دارای جمعیتی بیش از 5 / 2 میلیون نفر و پذیرایسالانه 15 میلیون گردشگر است که جذب و تاثیر گذاری گردشگران بر اقتصاد گردشگری شهر با توجه به میزان گردشگریدر دهه های اخیر بیشتر نمایان است. از این رو با توجه به ظرفیت پذیری بافت اطراف حرم و ایجاد ظرفیت بیشتر جهتسرمایه گذاری و جذب گردشگر (خصوصا گردشگر مذهبی) بسیاری از کاربری های شهری دچار تغییر پذیری گردیده اند. اینمقاله با رویکردی توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش تحلیل متن و گفتمان سازی به دنبال بررسی این موضوع است که این روند تا کجا میتواند ادامه داشته باشد و این اختلاف درصد کاربری ها در بخش مرکزی شهر و سایر قسمتهای چه برنامه ای راجهت سامان دهی و تنظیم آنها می طلبد و در صورت بی توجهی به آن چه تاثیری بر ساخت و بافت شهر خواهد داشت نتایجتحقیق نشان میدهد از کاربری های موجود در محدوده ثامن تنها 16 % آنها با طرح خازنی مطابقت داشته و 84 % کاربری هاتغییر یافته بودند. کاربری هایی که میان دو طرح مشترک بودند (16 %) اکثرا کاربری های اقامتی وتجاری بودند که در کنارمحورهای اصلی منتهی به حرم رضوی جانمایی شده بودند. که 84 % اراضی در محدوده منطقه ثامن با تغییر کاربری مواجهبوده اند که 98 % آن تبدیل کاربری های تجاری و مسکونی به مراکز اقامتی بوده است که این موضوع مشکل اسکان زایرین رادر افق طرح برطرف خواهد کرد ولی بر مشکلاتی مانند ترافیک سنگین مرکز شهر و هوای آلوده افزوده و به صورت غیرمستقیم برمشکلات دیگر مد نظر مشاور طرح نیز دامن میزند.

کلیدواژه ها:

تحقق پذیری ، کاربری اراضی ، طرح های توسعه شهری ، منطقه دو مشهد