سیمای انسان شناسی فضاها در معماری ایرانی (با رویکرد زن در جامعه)

ساماندهی فضاها در معماری ایرانی پیوسته در تعاملی پایاپای با علوم جامعه شناسی و انسان شناسی بوده و شکل پذیری فضاها نیز تحت تأثیر این علوم رفتاری قرار می گرفته است.تأثیرات کارکردهای اجتماعی- فرهنگی و یا اجتماعی- آئینی بر چگونگی شکل گیری فضاهای معماری و شهری چه در مقیاس خرد و چه در مقیاس کلان همواره امری غیر قابل انکار بوده و بازخوردهای این دو مقوله با یکدیگر از نکات جالب مطالعاتی و تحقیقاتی می باشد.ایجاد کیفیت محیطی برتر و بروز ارزش های ویژه و در نتیجه قابلیت به خدمت گرفتن کیفیت های شفاف و افزودن به خواص سینرژیک فضاها از جمله خصوصیات فضاهای ایرانی بوده که متأثر از هم آوایی سیمای رفتاری و سیمای کالبدی با هم می باشد. بررسی کنش ها و واکنش های سطوح و جداره های یک فضا بر روابط انسانی و تأثیرات آن بر جهت یابی فضایی و ارضای نیازهای انسانی از جمله مباحثی است که در این مجال بدان می پردازیم، و با استفاده از ساده کردن الگوهای کالبدی یا فنوتایپ ها و ترسیم نمودار توجیهی و ارتباط بین این الگوها و الگوهای رفتاری یا جنوتایپ ها به ارائه راه حل های پیشنهادی برای طراحی فضاهای در خور زنان ایرانی در غالب معماری روز جهان می پردازیم.

کلیدواژه ها:

فضا ، سیمای انسانی ، معماری ایرانی ، الگوهای کالبدی ، الگوهای رفتاری