بررسی اندیشه های فلسفی در شعر شاملو

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,656

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MOASER01_037

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

هستی شناسی ،موضوع اصلی فلسفه است و نخستین بحث مورد علاقه فلاسفه بحث درباره هستی شناسی یا معرفت شناسی است. فلسفه از همان آغاز با شعر فارسی همنشینی داشته و در آثار بزرگانی چون فردوسی، خیام، حافظ و مولوی برجسته بوده، در شعر بسیاری از شاعران برجسته معاصر، بویژه احمد شاملو اندیشه های فلسفی یکی از ارکان مهم به شمار می رود. اگرچه این شاعران به حکیم یا فیلسوف شهره نیستند اما شعرشان آکنده از نکات معنوی و حکمی و فلسفی است.هستی شناسی شعر شاملو مقامی بس رفیع در شاملو شناسی دارد و شعر شاملو یا نظریه سیاسی واجتماعی شعر شاملو منبعث از نگاه شاعر به انسان، جهان و خداست و غفلت از این مهم، دیدگاه های متعارض و متخاصمی را نسبت به شاملو ایجاد کرده به گونه ای که برخی او را بی خدا و بی اعتقاد می خوانند، گرچه شاملو شاعری زمینی است ولی غالب موضوعات و مضامین آثارش در قالب مصطلحات مابعد الطبیعی و مفاهیم مرتبط با عالم معناست. از جمله مضامین معنوی و فلسفی که در شعر شاملو تجلی یافته بحث هستی شناسی و دیدگاه او درباره خداو جهان هستیاست. با توجه به کثرت مضامین فلسفی در شعر شاملو،این پژوهش بر آن است تا از میان اندیشه های فلسفی موجود در شعر شاملو،موضوع خدا و جهان هستی بویژه انسان را مورد بررسی قرار دهد و دید گاه شاعر درباره خدا و انسان را بیان نماید و بی اعتقادی شاعر که گروهی با تاکید بر اشعار او بر آن اصرار ورزیده اند را انکار نماید و از سویی بیان دارد که شاملو شاعری انسان گرا یا اومانیست است و انسان اومانیست انسانی مسوولیت پذیر،مسوولیت گرا،دردمند،رنجور،آزادیخواه و متعهد و تلاشگر است.

نویسندگان

فاطمه غفوری

استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد انار