کاربرد هنرمندانه قید در شعر سهراب سپهری با تکیه بر هشت کتاب

کاربرد هنرمندانه قید یکی از شگردهای زیباسازی آثار ادبی است که شاعران و نویسندگان با کاربرد هنری آن، می توانند آثار ادبی زیبایی را خلق کنند. سهراب سپهری از شاعرانی است که با استفاده از این مقوله دستوری و به کمک صور خیال، و برجسته سازی، تمهیداتی را به کار گرفته است تا قید را در جایگاهی فراتر از دستور زبان به کار گیرد و در این راستا با استفاده از تشخیص، تشبیه، حس آمیزی، و افزایش موسیقی درونی شعر و عینی ساختن قید، راهی نو را در به کار گیری این مقوله زبانی در پیش گرفته است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی توصیفی صورت گرفته و در آن با استفاده از منابع کتابخانه ای، تا مخاطبین را بیشتر با کاربرد هنرمندانه قید در شعر سهراب سپهری آشنا سازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سهراب، از قید نه تنها از قید در جایگاه صور خیال بهره برده است بلکه، از این مقوله زبانی و با استفاده از هنجار افزایی و هنجار گریزی، نگاهی متفاوت به قید ارایه داده که در این راستا نگاه ویژه وی به قید زمان و قیود حالت، در خور توجه است.