بررسی جلوه های رمانتیسم در شعر رهی معیری

رهی معیری ( 1347-1288 ) از شاعران معاصری است که زندگی و دوره شاعری او همزمان با تسلط و سیطره مکتب رمانتیک بر ادب فارسی است و می توان شعر او را از منظر و دیدگاه این مکتب مورد نقد و بررسی قرار داد چرا که دیوان شعری او سرشار از مفاهیمی چون؛ توجه به طبیعت، عشق، بیان احساسات درونی، تخیل، حسرت بر ایام گذشته (نوستالوژی) و... است که هر کدام از این درونمایه ها از مشخصه های مکتب رمانتی است. رهی معیری در اشعارش پیش از آنکه بر مبانی معقول و خرد گرایی تکیه کند به خواسته های درونی و خردگریزی گرایش دارد و به دیگر سخن تخیل، امید و آرزو را جانشین حقیقت می سازد هنر خود را به مبالغه می آمیزد از این رو می توان اشعار او را در زمره آثار رمانتی ایران به شمار آورد. بنابراین نوشتار حاضر برآن است تا با روش تحلیلی توصیفی بازتاب شاخص های این مکتب را در اشعار رهی معیری بررسی و تحلیل کند.