تاثیر بهایابی بر مبنای فعالیت بر عملکرد موسسات و مدیران

مطالعه حاضر در ارتباط باحوزه و روش شناسی کاربردهای مدیریتی بهایابی بر مبنای فعالیت میباشد که نه تنها برتکنیکهای بهایابی سنتی بلکه در ارتباط با ابزارهای مدیریتی معاصر و مدرن همانند بهایابی بر مبنای فعالیت نیز به بحث میپردازد. فرضیه های تحقیق به طور کلی به تفاوت بخشها، مراحل و سطوح پذیرش تکنیکهای مدرن بهایابی میپردازد. تجزیه و تحلیل عوامل برای اثبات وجود روش تجویزی (دستوری) در مدیریت هزینه مورد استفاده قرار گرفته است. شواهد بدست آمده از تجزیه و تحلیل عوامل و تجزیه و تحلیل پاسخ های مربوط به استفاده کنندگان بهایابی بر مبنای فعالیت حاکی از این است که کاربرد بهایابی بر مبنای فعالیت، نه تنها در تصمیم گیری های داخلی شرکت (ترکیب محصولات، ساده سازی فرایندها و قیمت گذاری محصول)، بلکه در تصمیم گیری های ماورای مرزهای شرکت شامل تمرکز بر مشتریان سودآور، تصمیم گیریها، حذف فعالیت های تکراری، کانالهای توزیع و تمرکز استراژیکی موثر می باشد.