مقایسه دو روش آموزش سخنرانی و چند رسانه ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران

مقدمه: آموزش یکی از روش های افزایش آگاهی، ایجاد نگرش و عملکرد صحیح در دانش آموزان است و انتخاب روش های آموزشی موثر از جمله اهداف و عناصر اصلی در برنامه ریزی های آموزشی محسوب می شود. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه دو روش آموزشی سخنرانی و چند رسانه ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی است و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی مدارس منطقه 14 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 می باشد. حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 90 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، با آلفا کرونباخ 0/8 بود. این پرسشنامه که شامل 27 سوال برای دانش آموزان ( 7 سوال آگاهی، 7 سوال نگرش و 3 سوال عملکرد مابقی دموگرافیک) بود، قبل و بعد از آموزش در اختیار نمونه ها قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری تی مستقل و آنوا در سطح معناداری 0/05 استفاده گردید. یافته ها: در گروه سخنرانی میزان آگاهی بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله به ترتیب (0/25±2/93) و (0/00±3)، نگرش (0/25±2/93) و (0/00±3)، عملکرد (0/58±2/66) و (0/59±2/30) افزایش یافت که از نظر آماری معنادار نیست (P> 0/05). در گروه چند رسانه ای بلافاصله بعد از مداخله میزان آگاهی (0/00±3)، نگرش (0/00±3) و عملکرد (0/3±2/90) بود. همچنین میزان نگرش (0/00±3) و عملکرد (0/00±3) یک ماه بعد از آن هم افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار می باشد (P> 0/05). تغییر میزان عملکرد نیز یک ماه بعد از مداخله در گروه چند رسانه ای (0/57+) نسبت به گروه سخنرانی، از نظر آماری معنادار و بیشتر بود (P> 0/05). بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که نه تنها آموزش در ارتقای رفتار بهداشت دهان و دندان موثر می باشد، بلکه نوع آموزش در ارتقای آن نقش بسزایی دارد. به طوری که در همه مراحل روش آموزشی چند رسانه ای از روش سخنرانی موثرتر بود.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، سخنرانی ، عملکرد ، نگرش ، نمایش فیلم ویدیویی