استانداردسازی پرسشنامه آموزش ترغیبی و بررسی رابطه آن با باورهای هوشی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه شهر کاشمر

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 518

فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JEM-1-1_001

تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف استانداردسازی پرسشنامه آموزش ترغیبی و بررسی رابطه آن با باورهای هوشی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان دور ه متوسطه شهر کاشمر انجام شد. جامعه پژوهش عبارت بود از کلیه دانشآموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهر کاشمر که در سال تحصیلی - 89 1388 . مشغول به تحصیل بوده اند نمونهی آماری نیز شامل 540 نفر از دانشآموزان ( 270 دختر و 270 پسر) بود که با روش نمونهگیری چندمرحله ای انتخاب شدند. بدین ترتیب که ابتدا شهر کاشمر به سه حوزه جغرافیایی (شمال، جنوب و مرکز) تقسیم شد سپس، از هر حوزه چهار مدرسه و از هر مدرسه سه کلاس و سرانجام از هر کلاس 15 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از (الف) پرسشنامه آموزش ترغیبی(آموس، پورکی و توبیاس1984؛ تجدید نظر شده 1990 ؛ شو، 2003 ب(و ) ) پرسشنام ه باورهای هوشی (ذبیحی حصاری، 1384 .(از معدل نمرات دانشآموزان در دروس مختلف نیز بهعنوان شاخص عملکرد تحصیلی آنان استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون گام بهگام، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یکطرفه وآزمونt موردتجزیهوتحلیل قرارگرفت.نتایج نشاندادکه(الف) پرسشنامه آموزش ترغیبی ازروایی و پایایی بالایی برخوردار است؛ )ب( مولفههای افزایشی و ذاتی از باورهای هوشی و مولفههای ملاحظه، حوصله، مهارت و تعهد از آموزش ترغیبی بهترین پیش بینی کنندههای عملکرد تحصیلی بودند؛ ) ج( بین مولفههای آموزش ترغیبی و باورهای هوشی معن هرابط اداری وجود دارد؛ و ) د( بین باورهای هوشی و عملکرد تحصیلی رابط ه معناداری وجود دارد. این نتایج میتواند کاربردهایی برای آموزش و یادگیری اثربخش داشته باشد که در مقاله حاضر به آن پرداخته خواهد شد .

نویسندگان

حسین مهدیان

دانشجوی دکترای روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

حسن اسدزاده

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی

حسن شعبانی

عضو هیات علمی بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی

قدسی احقر

عضو هیات علمی پژوهشگاه تعلیم و تربیت