دخالت اقلیم شناسی در برنامه ریزی شهری

این یک حقیقت آشکار است که چشم انداز شهری ، آب و هوایی را پدید میآورد که برای نمونه آسایش انسان، کیفیت هوا و مصرف انرژی را تحت تاثیر قرار میدهد با این وجود مشخصاست که مباحث اقلیمی عملا دخالت کمی در فرایندبرنامهریزی شهری دارند. علت این مساله نیز به صورت سوال مهمی درآمده است که پاسخهای آنرا میبایست از اقلیمشناسنان و دست اندرکاران برنامه ریزی شهری خواست . موضوع اصلی که پژوهش حاضر آنرا مورد نقد و بررسی قرار میدهداین است که چگونه و چه موقع اقلیم در فرایند برنامه ریزی شهری مورد استفاده قرار میگیرد. فرآیند این تحقیق بر اساس تحقیق میان رشته ای است که اقلیم شناسان و برنامه ریزان را در برمی گیرد. در مطالعات موردی از روش پرسشنامه و اطلاعات تاریخی استفاده شده که بوسیله عوامل و دست اندرکاران مختلف شرکت کننده در فرایند برنامه ریزی شهری سه شهر در سویدجمع آوری گشته است. این مطالعه نشان میدهد که برنامه ریزان شهری به موضوعات آب و هوایی علاقه مند میباشند اما نحوه بکارگیری و استفاده از اطلاعات اقلیمی هنوز نظم خاصی پیدا نکرده است. لذا نتایج به دست آمده دخالت اندک اقلیم شناسی در فرایند برنامه ریزی شهری را تایید مینماید. این مساله نشات گرفته از دخالت چندین عامل محدود کننده مختلف میباشدکه میتوان آنها را در پنج متغیر، معرفتی ، فنی سیاسی ، سازمانی و بازار دسته بندی نمود بخشی از این مقاله به ارایه راه حلهایکلیدی، میپردازد که برای رفع رفع موانع یاد شده به کار می آیند این نکته اهمیت فراوانی دارد که اقلیم شناسان با انجام مباحثات و دیگر روشها و ابزارهای مناسب برنامه ریزان را از نیازهای متقابل همدیگر آگاه سازند.اقلیم شناسان شهری نه تنها می بایست برنامه ریزان بلکه تصمیم گیرندگان و عموم مردم را ازاهمیت اقلیم شهری آگاه سازند بهرحال برنامه ریزی یک فعالیت سیاسی است که ضرورتا متکی برعلم یا حتی مرتبط با آن نیست بعضی ازموانع تعیین شده را میتوان با بهبود قابلیت های سازمانی درمتن برنامه ریزی خنثی وبی اثرنمود

کلیدواژه ها:

اقلیم ، برنامه ریزی شهری ، آسایش ، مصرف انرژی ، قابلیت های سازمانی