مدل علی تاثیرگذاری کنش استاد در کلاس درس،انگیزه پیشرفت و خود تنظیمی بر عملکرد تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر کنش استاد در کلاس درس و ویژگی های دانشجویان بر عملکرد تحصیلی انجام یافت. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی-کمی از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی و از نوع همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش و دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تعداد 275 نفر دانشجو انتخاب شدن. داده ها از طریق پرسش نامه تدریس اثربخشی ژیلابی (1390) ، پرسش نامه خود تنظیمی بوفارد و پرسش نامه انگیزه پیشرفت هرمنس جمع آوری گردید. روایی و پایایی ابزارها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، حاکی از وجود رابطه مثبت و معناداری بین تدریس اثربخش، خود تنظیمی و انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی بود که بیشترین میزان همبستگی به رابطه بین انگیزه پیشرفت و تدریس اثربخش و کمترین میزان همبستگی به رابطه بین عملکرد تحصیلی و خود تنظیمی مربوط می شود. شاخص های کلی آزمون مدل پژوهش، حاکی از برازش کلی مدل تدوین شده برای ارتباط بین کنش استاد در کلاس و ویژگی های دانشجویان بر عملکرد تحصیلی است. متغیر تدریس اثربخش ( کنش استاد) به انگیزه پیشرفت به ترتیب 0/18 و 0/16 در صد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین می کنند. به نظر می رسد استادان با مدیریت بهتر کلاس درس و به کارگیری روش های تدریس اثربخش و همچنین با تقویت انگیزه پیشرفت و آموزش هایی برای یاددهی راهبردهای خود تنظیمی ، می توانند میزان موفقیت تحصیلی دانشجویان را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

کنش استاد ، پردیس اثربخش ، خود تنظیمی ، انگیزه پیشرفت