بررسی نیروی انسانی و ویژگیهای آن در اقتصاد ایران

درهر جامعه ای تعداد افراد در جستجوی کار به اندازه و ترکیب جمعیت آن کشور بستگی دارد. در میان عوامل متعددی که رشد جمعیت را به رشد نیروی کار مرتبط می سازد. عوامل مربوط به زاد و ولد و مرگ اهمیت زیاد دارند گرچه هر یک بطور جداگانه برساختار جمعیت تأثیر می گذارند نرخ زاد و ولد فقط در تعداد افراد تازه به دنیا آمده موثر است در حالی که نرخ مرگ و میر تمام گروه های سنی را بطور نابرابر در برمی گیرد. کاهش سریع مرگ و میر حجم نیروی کا رکنونی جمعیت را گسترش می دهد و نرخ بالای زاد و ولد موجب می شود که نسبت وابستگی بیشتر شود و نیروی کار آینده افزایش یابد. امروزه اکثر کشورهای در حال توسعه با رشد فزاینده عرضه نیروی کار روبرو هستند. به دلیل رشد بالای جمعیت این کشورها در دو دهه گذشته، افرادی که امروزه به نیروی کار این کشورها افزوده می شوند در واقع کسانی هستند که قبلا متولد شده اند پیش بینی ها حکایت از آن دارد که کل نیروی کار کشور های در حال توسعه از حدود 1/2 میلیارد نفر در سال 1990 به 4/2 میلیارد نفر در سال 2000 و به حدود 3 میلیارد نفر در پایان ربع اول قرن بیست و یکم خواهد رسید کشورهای در حال توسعه باید سالانه بیش از 30 میلیون شغل جدید ایجاد کنند تا تعداد کل بیکاران در سطح فعلی ثابت بماند کشور ما نیز از تجربه سایر کشورهای د رحال توسعه مستثنی نبوده است انفجار جمعیت در اواخر دهه 1350 و اوائل دهه 60 و در نتیجه جوان شدن جمعیت با تأخیر 15 تا 20 سال تأثیر خود را بر بازار کار بر جای نهاده است. نسبت جمعیت 29-15 سال در طی سالهای 80-1370 به یکباره از 6/26 درصد به 30 درصد افزایش یافته است. این تغییر ساختار و جوان شدن جمعیت و ورود شمار زیادی از جوانان به بازارکار ضرورت توجه به ایجاد اشتغال و بازا رکار را اجتناب ناپذیر می سازد. هدف این مقاله بررسی تحولات مربوط به بازار کار ایران با تأکید بر تغییرات ساختار سنی نیروی کار می باشد برای انجام این مههم مقاله در چهار بخش تنظیم گردیده است در بخش اول تحولات جمعیت فعال و ویژگیهای آن مورد بررسی قرار می گیرد در بخشهای دوم و سوم جمعیت شاغل و بیکار مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و سپس در بخش پایانی برآوردهای مربوط به جمعیت فعال، شاغل و بیکار برای سالهای 1383 و 1388 ارائه می گردد.