تعادل زیبا شناختی در ترجمه متون ادبی از منظر زیباشناسی دریافت

تعادل زیباشناختی، نوعی از تعادل میان متن ترجمه شده و متن اصلی تعریف می شود که براساس آن دو متن از درجه تاثیرپذیری صراحت معنای نسبتا یکسانی برخوردارند و این مستلزم آن است که موارد عدم قطعیت معنی می دهد و متن کم وبیش یکسان باشد. مفهوم عدم قطعیت معنی را نخستین بار پدیدار شناس لهستانی ، رومن اینگاردن به عنوان یکی از ویژگی های متون ادبی به کار برد و پس از آن دو نظریه پرداز زیباشناسی، آیزر و یاس ، آن را در نظریه های متفاوت خود به کار گرفتن. در این مقاله پس از تعریف مفهوم تعادل زیباشناختی براساس مفهوم عدم قطعیت معنی، اهمیت این مفهوم را در ترجمه های مختلف کتاب پیامبر نوشته جبران خلیل جبران نشان می دهیم. تحلیلی که در 14 ترجمه از سه جمله انتخابی کتاب فوق صورت گرفته نشان می دهد که مترجمان بیش از آنچه در پی ایجاد تعادل زیباشناختی باشند در پی ایجاد تصریح پیش تر و در نتیجه دور شدن از تعادل زیباشناختی بوده اند.

کلیدواژه ها:

زیباشناسی دریافت ، تعادل زیباشناختی ، عدم تعین معنی ، آیرز ، یاس ، رومن اینگاردن