اثربخشی آموزش بازشناسی هیجان ها بر مهارت های اجتماعی کودکان اتیستیک عملکرد بالا

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش بازشناسی هیجان ها بر مهارت های اجتماعی کودکان دارای اتیسم با ملکرد بالا بود. روش پژوهش آزمایشی و دارای طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه را تمامی دانش آموزان اتیستیک شهر تهران تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس مخصوص این کودکان مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه 20 پسر 6 تا 12 سال با اتیسم عملکرد بالا بودند که به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گریتند. پرسشنامه اتیسم گیلیام و نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیستیک بر روی هر دو گروه انجام گردید و سپس آموزش بازشناسی هیجان ها در 5 مرحله، به مدت 6 هفته و هر هفته 2 جلسه برای گروه ازمایش اجرا گردید و در پایان جلسه های مداخله، آزمون های یادشده به طور مجدد برای هر دو گروه اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش بازشناسی هیجانها منجر به بهبود مهارت های اجتماعی (0/05=p) ، کاهش نارسایی تعامل اجتماعی (0/05=p) و همچنین کاهش ناراسایی های ارتباطی (0/01=p) افراد اتیستیک با عملکرد بالا در مقایسه با گروه گواه می گردد (0/05 > p). با توجه به اثربخشی مداخله یاد شده و همین طور اهمیت ایزایش مهارت های اجتما ی کودکان اتیستیک، پیشنهاد می شود این روش در کنار روش های مرسوم اتیستیک به مربیان و والدین آموزش داده شود.

کلیدواژه ها:

بازشناسی هیجانها ، مهارت های اجتمای ، اتیستیک