تاثیر آموزش چندرسان های بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی دانش آموزان پسر در خود مانده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دو نوع روش تدریس سنتی و چندرسانه ای را بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی سال پنجم ابتدایی دانش آموزان در خود مانده بوده است. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن نیمه تجربی است. به این منظور نمونه ای شامل 8 نفر از دانش آموزان اتیستیک پسر پایه پنجم ابتدایی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون محقق ساخته و نرم افزار چندرسانه ای محقق ساخته مبتنی بر اصول طراحی چندرسانه ای ها استفاده شده است. در هر دو گروه، یک پیش آزمون یکسان اجرا شد و پس از اطمینان از همسان بودن دو گروه، در گروه آزمایش به روش یادگیری چندرسانه ای تدریس داده شد و در گروه کنترل به شیوه رایج و متداول تدریس شد، در هردو گروه چهار پس آزمون یادداری و یادگیری لوزی و ذوزنقه اجرا شد. طول مدت اجرای آموزش به همراه اجرای آزمونها در هر گروه 7جلسه 90 دقیقه ای بوده است. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T نشان داد که به کارگیری نرم افزار چندرسانه ای در آموزش مفاهیم ریاضی (مساحت لوزی و مساحت ذوزنقه) در دانش آموزان اوتیستیک موثرتر از روش سنتی (روش فعلی موجود در مدارس استثنایی) می باشد. لذا پیشنهاد می شود از آموزش به سبک چندرسانه ای برای یادگیری این دانش آموزان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، یادگیری و یادداری ، چندرسانه ای ، ریاضیات پایه پنجم ابتدایی