بررسی اثر ترینگزاپک اتیل بر افزایش مقاومت به تنش خشکی در چمن علف گندمی بیابانی ( Agropyron desertorum)

خشکسالی یکی از مهم ترین تنشهای غیر زنده برای رشد چمن در سراسر دنیا میباشد. کاهش کیفیت چمن ناشی از تنش خشکی یکی از نگرانیهای عمده در مدیریت چمنها میباشد. یکی از روشهایی که باعث افزایش مقاومت به تنشهای زیستی و غیر زیستی در گیاهان میگردد، استفاده از تنظیم کنندههای رشد است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تنظیم کننده ترینگزاپکاتیل بر افزایش مقاومت به تنش خشکی در چمن علف گندمی بیابانی میباشد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه ی طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل سه سطح تنظیم کنندهی رشد ترینگزاپک اتیل (صفر، 0/25و 0/5 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح تنش خشکی (آبیاری و قطع آبیاری) بود. نتایج نشان داد ترینگزاپک اتیل و خشکی به شکلی معنیدار موجب کاهش ارتفاع، وزن تر و خشک اندام هوایی گردیده است، ارتفاع در غلظتهای 0/25 و 0/5 کیلوگرم درهکتار به ترتیب 19/20 و 26/90 درصد کاهش نشان داد. ترینگزاپکاتیل بر خلاف خشکی موجب بهبود کیفیت و عرض برگ شد. خشکی موجب کاهش معنیدار محتوی نسبی آب و کلروفیل، افزایش پرولین و نشت الکترولیت گردید. ترینگزاپک اتیل با افزایش محتوی نسبی آب، پرولین، کلروفیل و کاهش نشت الکترولیت در شرایط تنش خشکی موجب افزایش مقاومت به خشکی در علف گندمی گردید. در شرایط خشکی عمق نفوذ ریشه و عمق موثر ریشه افزایش پیدا کرد، در حالی که ترینگزاپکاتیل تاثیر معنیداری بر خصوصیات ریشه نداشت. نتایج مشخص کرد ترینگزاپک اتیل میتواند موجب افزایش مقاومت به خشکی در علف گندمی گردد

کلیدواژه ها:

ارتفاع ، تنظیم کننده رشد ، قطع آبیاری ، کیفیت