بررسی خواص آنتی اکسیدانی عصاره های پوست و پالپ انجیر در پایداری اکسایشی روغن کانولا به عنوان جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی

نگرانی از ایمنی آنتی اکسیدان های سنتزی به تحقیقات گسترده ای درباره گیاهان که منبع غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی هستند منجر شد. میوه انجیر حاوی مقادیر زیادی ترکیبات فنولی، فلاوونوییدی و آنتوسیانین ها است که مهمترین آنتی اکسیدان های طبیعی می باشند. در پژوهش حاضر، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های پوست و پالپ دو واریته انجیر (سبز و سیاه) مورد بررسی قرار گرفت. عصاره گیری با روش استخراج اولتراسوند با کمک حلال (اتانول– آب 70 درصد) انجام شد. سنجش میزان ترکیبات فنولی و فلاونوییدی عصاره های استخراج شده به ترتیب به روش رنگ سنجی فولین- سیوکالتیو و آلومینیوم کلرید صورت گرفت. به طور کلی واریته ی سیاه میزان بالاتری از ترکیبات فنولی و فلاونوییدی را نسبت به واریته سبز نشان داد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با آزمون مهار رادیکال های DPPH، قدرت احیاکنندگی اتم آهن ارزیابی و با آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ مقایسه شد. سپس کارایی عصاره پوست انجیر سیاه در غلظت 1میلی گرم در میلی لیتر در پایداری اکسایشی روغن کانولا با اندازه گیری عدد پراکسید، عدد تیوباربیتوریک اسید، شاخص پایداری اکسایشی، عدد اسیدی، دیان مزدوج و شاخص رنگی طی شرایط حرارتی (دمای 180 درجه سانتیگراد، 24 ساعت) با TBHQ مقایسه گردید. نتایج نشان داد عصاره پوست انجیر سیاه در کنترل اکسایش روغن کانولا بیشترین اثر آنتی اکسیدانی را داشته و قابل رقابت با TBHQ بود. بنابراین عصاره ی پوست انجیر واریته سیاه می تواند به عنوان منبع خوبی از ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدان ها در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

انجیر ، پوست ، پالپ ، اولتراسوند ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، پایداری اکسایشی