بررسی پارامترهای موثر بر انتقال منگنز به محلول الکترولیت مس

مشکلات منگنز در مدار استخراج حلالی – الکترووینینگ وقتی به وجود می آید که منگنز از مرحله استخراج حلالی به مرحله الکترووینینگ راه پیدا کند. در مرحله الکترووینینگ به دلیل مهیا بودن شرایط اکسیداسیون، منگنز به ظرفیت 7 بار مثبت اکسید می شود و با افزایش Eh محلول، علاوه بر ایجاد شرایط خورندگی در سلول الکترووینینگ، در تماس با فاز آلی سبب تخریب فاز آلی شده که در نتیجه باعث تشکیل کراد در ستلرها می شود. راه های موجود در انتقال این ناخالصی به مرحله الکترووینینگ شامل انتقال شیمیایی با تشکیل کمپلکس و یا انتقال فیزیکی از طریق ماندگی فازی آبی در آلی باردار است. در این پژوهش، میزان انتقال منگنز توسط این دو روش، مطالعه شده است. در نتیجه این مطالعات مشخص شد که میزان انتقال منگنز از طریق شیمیایی بسیار ناچیز و به مقدار 0/065 میلی گرم بر لیتر بوده و در مقابل انتقال منگنز از طریق ماندگی فازی آبی در آلی حدود 4 برابر بیشتر و به میزان 0/28 میلی گرم بر لیتر بود. علاوه بر دو راه انتقال منگنز ذکر شده، مشخص شد که کراد نیز در انتقال منگنز نقش داشته است. مقدار انتقال منگنز از طریق کراد به مقدار 20 میلی گرم بر لیتر بوده است. طبق این نتایج سهم کراد در انتقال منگنز بیش تر بوده است که کاهش کراد در سیستم، باعث جلوگیری از اثرات منگنز در مدار خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ماندگی فازی ، کراد ، منگنز ، استخراج حلالی ، انتقال شیمیایی