برنامه ریزی راهبردی با رویکرد مدیریت بحران در اتوبوسرانی تهران با استفاده از مدلSWOT

امروزه مسایل و مشکلات حمل و نقل از قبیل آلودگی های زیست محیطی، کاهش منابع انرژی، افزایش خسارت های مادی و معنوی ناشی از تصادفات، روند رشد سریع تقاضای حمل و نقل به ویژه در ساعات اوج به یک مشکل جدی تبدیل شده است. شرکت واحد اتوبوسرانی تهران با توجه به اهمیت و جایگاه این شرکت در جابجایی مسافر در شهر تهران، ضرورت وجود برنامه ای راهبردی با رویکرد مدیریت بحران را در این شرکت دو چندان می نماید. این تحقیق پس ازتعریف فرآیند مدیریت بحران، طبقه بندی بحران و بحران سازمانی، مروری دارد بر فرایند مدیریت استراتژیک، سپس با مراجعه به تحقیقات و مطالعات صورت گرفته و با استفاده از مدل SWOT به بررسی و تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید پیشروی اتوبوسرانی تهران پرداخته و برنامه راهبردی به منظور پیشگیری از بحرانهای تدریجی ارایه نموده است . یافته های تحقیق حاکی از آن است که با توجه به اهمیت و حساسیت کمیت و کیفیت سرویس رسانی به شهروندان درصورتیکه شرکت واحد به استراتژی هایی که منجر به نوسازی ناوگان، اصلاح فرآیند برون سپاری بهره برداری از خط و اتوبوس و ایجاد بستر مناسب به منظور سرمایه گذاری بخش خصوصی در نوسازی ناوگان برون سپاری خدمات توقفگاهی و تعمیرگاهی اهمیت ندهد در آینده ای نزدیک در ارایه خدمات بهینه به شهروندان دچار بحران خواهد شد.