بررسی آزمایشگاهی رفتار ریولوژیکی بتن شکل پذیر محصور با لوله های پلیمری مختلف وضخامت های متفاوت

بتن با شکل پذیری بالا دارای مقاومت فشاری برابر با بتن های معمولی بین 4 تا20 مگا پاسکال می باشد و دارای شکل پذیری بالایی در حدود %20 تا %50 می باشد مهم ترین کاربرد این بتن در ساخت تونل ها در نواحی عبور تونل از گسل ها یا خاک های آماس کننده به عنوان تکیه گاه نرم در راستای لاینینگ جداره تونل ها است رفتار این نوع المان پس از رسیدن به تسلیم در ناحیه غیر خطی دارای رفتار سخت شونده توام با افزایش کرنش است و ظرفیت باربری آن با افزایش کرنش افزایش می یابد با توجه به اینکه موثرترین عامل در تولید بتن شکل پذیر و افزایش کرنش، غلاف پلیمری می باشد لذا غلاف های پلیمری می توانند سهم عمده ای در افزایش شکل پذیری بتن داشته باشند مواد پلیمری بسیار متنوعی وجود دارند که از آنها می توان به عنوان غلاف بتن استفاده کرد که هر یک خواص خاصی دارند که اندرکنش این خواص با بتن قابل ملاحظه است.در این تحقیق با بکار بردن انواع لوله های پلیمری از جنس پلی وینیل کلراید، پلی اتیلن، پلی پروپیلن، لاستیکی هیدرولیکی، پوشش الیاف مسلح کننده پلیمری در دو نوع کربنی و شیشه ای در ضخامت و دورپیچ های متفاوت و ترکیبی با یکدیگر بعنوان غلاف بتن شکل پذیر در 24 حالت مختلف نسبت به بررسی رفتار ریولوژیکی بتن شکل پذیر محصور از لحاظ مقاومت فشاری، مدول الاستیسته، جذب انرژی و شکل پذیری اقدام گردید.نتایج نشان داد وجود غلاف با مدول الاستیسیته بالا بعلت اثر محبوس کنندگی باعث افزایش مقاومت فشاری می گردد در خصوص میزان کرنش اعمالی نیز، آزمونه ها با غلاف پلی اتیلن و پلی پروپیلن دارای بیشترین مقدار می باشند همچنین آزمونه ها با پوشش الیاف مسلح کننده پلیمری شیشه ای نسبت به الیاف مسلح کننده پلیمری کربنی کرنش بیشتری را دارا بودند.

کلیدواژه ها:

الیاف مسلح کننده پلیمری ، بتن شکل پذیر ، جذب انرژی ، غلاف پلیمری ، نمودار تنش-کرنش