توسعه مدل برآورد ریسک احداث تونل با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

تونلها فضاهای زیرزمینی هستند که معمولا به صورت افقی یا با شیب کم بوده و از دو طرف به هوای آزاد راه دارند. تونلها براساس مشخصه های کاربری، عمق، نوع زمین و روش حفاری تقسیم بندی میشوند. به علت مستندسازی مناسب تر از روند کلی اجرای پروژههای تونل عمرانی نسبت به تونلهای معدنی، تونلهای عمرانی توجه متخصصان ریسک را به خود جلب کرده اند. تونل های مترو و تونلهای راه از جمله تونلهایی هستند که همزمان با گسترش استفاده از آنها، در تحقیقات و مقالات مختلف مورد بررسی مدیریت ریسک قرار گرفته اند، هدف از انجام پژوهش پیش رو شناسایی ریسکهای مرتبط با پروژههای تونل سازی و پیدا کردن مناسبترین روش ارزیابی ریسک میباشد. برای این منظور تلاش شد تا مقالات مرتبط با هر ریسک در یک دسته قرار گیرند و همچنین مقالاتی که از تکنیک یکسانی استفاده کرده بودند با هم بررسی شوند. نتایج حاصل از این بررسیها به شناسایی اولیه ریسکها ختم گردید و در ادامه تحقیق با استفاده از دانش افراد خبره ریسکهای شناسایی شده، در قالب شبکه های عصبی مصنوعی، برای انجام آنالیز کمی ریسک و تهیه داده ها، پرسشنامه هایی بر مبنای آنها تهیه شد و توسط متخصصان در مورد تونل خط 8 مترو تهران تکمیل گردید. جهت انجام آنالیز کمی ریسک از دادههای نرمال شده پرسشنامه های تکمیل شده توسط خبرگان جهت برآورد احتمال وقوع و شدت اثر ریسک بر روی معیارهای زمان، هزینه، کیفیت و ایمنی استفاده شده است. برای بدست آوردن درجه اهمیت هر معیار از مدل سازی با شبکه های عصبی مصنوعی استفاده شده است تا بتوان با ترکیب شدت اثر ریسک بر روی عوامل، شدت اثر کلی ریسک را محاسبه نمود. در ادامه نیز با انجام آنالیز حساسیت، موثرترین حوادث پایه در رخداد ریسکهای اصلی شناسایی میشود و راهکارهای مقابله و مدیریت ریسکها بر اساس پروژه احداث تونل خط 8 متروی تهران که با ریسکهای بسیاری برخورد شده ارایه میگردد.

کلیدواژه ها:

ریسک ، احداث تونل ، شبکه عصبی مصنوعی ، آنالیز حساسیت