بررسی رابطه جهت گیری مذهبی وسلامت روان دردانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری

هدف اصلی مطالعه ی حاضر بررسی رابطه ی بین جهت گیری مذهبی با سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری می باشد. روش غالب بر این پژوهش روش توصیفی - همبستگی بود. تعداد 81 نفر از دانشجویان پسر و 42 نفر از دانشجویان دختر در دانشگاه حکیم سبزواری گروه نمونه پژوهش حاضر را تشکیل می دهند. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای صورت گرفت. تمامی آزمودنی ها با دو آزمون جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 مورد بررسی قرار گرفتند. این آزمونها بیشتر برای جامعه ایرانی ترجمه و استاندارد شده اند. نتایج آزمونها پس از نمره گذاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین جهت گیری بیرونی و درونی و سلامت روان رابطه ی معناداری وجود دارد. هر چه جهت گیری مذهبی درونی تر می شود سلامت روانی بالاتر می رود. هر چه جهت گیری فرد در زمینه مذهبی بیرونی تر می شود سلامت روانی کاهش می یابد. میزان ضریب همبستگی بین جهت-گیری مذهبی بیرونی با افسردگی برابر (r=-0.33,P=0.0001) و هم چنین ضریب همبستگی بین جهت گیری مذهبی بیرونی و اضطراب (r=-0.18,P=0.037) می باشد که این مطلب نشان دهنده این است که بین جهت گیری مذهبی بیرونی و بهداشت روانی بالا رابطه وجود دارد ولی بین جهت گیری بیرونی و عوامل مشکلات جسمی و نارسایی اجتماعی ارتباط معنی داری وجود ندارد . نتایج این پژوهش نشان داد که مذهب درونی شده به عنوان یک عامل کلیدی برای سلامت روانی نقش ایفا می کند. توجه به مذهب درونی در مداخله های پیشگیرانه و درمانی می تواند عامل موثری در سلامت روانی به حساب آید.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، مذهب درونی ، مذهب بیرونی ، سلامت روانی