تدلیس و فریب در معامله میان طرفین قرارداد از دیدگاه حقوق جزا و جرم شناسی و فقه امامیه

تدلیس از جمله مباحث بحث برانگیز حقوق قراردادها است . در حقوق ایران ،تدلیس را به فریب دادن طرف قرارداد در انگیزه اصلی یا یکی از جهات تراضی تعریف میکنند، در حقوق ما ،تدلیس عیب اراده تلقی نمیشود، چون عیب اراده (رضا) منحصر به اکراه و اشتباه می باشد ،در حقوق فقه ،مشتبه ساختن حقیقت امر بر طرف مقابل ، تدلیس تلقی میشود و با توجه به ضمانت اجرایی که برای تدلیس در نظر گرفته اند (خیار فسخ)، تدلیس عیب رضا تلقی نشده و ایراد عقد مبتنی بر قواعد فقهی مثل قاعده لاضرر یا قاعده غرور است. در حقوق انگلیس نیز ،تدلیس عیب رضا به شمار نمی آید چون اصولا عقد،جنبه رضایی ندارد اما چون تدلیس سبب نقض حکم و وظیفه قانونی شده قرار داد را معیوب می سازد.در فقه قاعد ظفر خلاف لوشرط وجود دارد که بجای مجازات جزایی یا ارش ،فقط فسخ یا رد بیع یا مبیع در نظر گرفته میشود

کلیدواژه ها:

ماهیت حقوقی ، حقوق جزا و جرم شناسی ، تدلیس فریب ، فقه امامیه