وضعیت حقوقی معاملات منعقد شده توسط سامانه های هوشمند

امروزه مردم جهت برقراری ارتباط و انعقاد معاملات بسیار بیشتر از گذشته از وسایل الکترونیکی و همچنین وسایل ارتباط جمعی ا ستفادهمی کنند. این وسایل با تسهیل فعالیتهای تجاری، اجتماعی و حقوقی توانسته است جایگاه مناسبی را در بین فعالیتهای مردم پیدا کند. یکیاز راههای نوین انعقاد معاملات و انجام مبادلات به شیوه الکترونیکی بهره گیری از سامانه های هوشمند می باشد. این فناوری امکان عقدقراردادهای الکترونیکی به صورت خودکار و مستقل را فراهم کرده است، در واقع بهره گیری از این سامانه این امکان را برای بشر فراهمآورده تا بتواند بدون دخالت، تاثیر و فعالیتهای انسانی به تنهایی مبادرت به شروع ارتباط، جستجو و انعقاد معامله بنماید.ما در این پژوهشدرصدد هستیم که وضعیت معاملات منعقده به وسیله سامانه های هوشمند را در حقوق ایران تبیین نماییم هدف اصلی از انجام این پژوهششناخت مبانی و قواعد حاکم بر قرارداهای منعقده توسط این سامانه ها می باشد. از آنجایی که حدود تعهدات و حقوق طرفین در این گونهاز قراردادها به روشنی مشخص نیست بهره گیری از دانش و اطلاعات حقوقی در این حوزه می تواند برای تجار و مصرف کنندگان که اقدامبه انعقاد قرارداهای الکترونیکی می کنند راه گشا باشد. سامانه های هوشمند که به طور مستقل اقدام به انعقاد قرارداد می کنند با توجه بهعملکرد و هوش مصنوعی که در آنها استفاده شده است به انواع مختلفی تقسیم بندی می شوند در مجموع می توان گفت روشهای انعقاد وبهره برداری از قرارداد با بهره گیری از دو شیوه شبکه های الکترونیکی باز و شبکه های الکترونیکی بسته می باشد. موضوع اصلیمعاملات منعقد شده در این حوزه علاوه بر کالاها ممکن است خدمات و یا حتی اموال فکری باشد. بررسی ویژگی های این معاملاتموجب شناخت بهتر ابعاد حقوقی آنها می شود در صورتی که در مورد زمان و مکان انعقاد این گونه معاملات قاعده ای وجود نداشته باشدقوانین کلی تعیین تکلیف می کنند.

کلیدواژه ها:

معاملات الکترونیکی ، هوش مصنوعی ، سامانه های هوشمند ، قرارداد