بررسی کارایی آگار استخراج شده از جلبک‌های گراسیلاریا کورتیکاتا و گراسیلاریوپسیس پرسیکا در محیط کشت بافت آلوئه‌ورا

پس از پرورش و استخراج آگار از جلبکهای گراسیلاریا کورتیکاتا و گراسیلاریوپسیس پرسیکا در مرحله شاخه دهی گیاه آلویه ورا از چهار تیمار محیط کشت درچهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد که تیمارها به ترتیب شامل: از محیط ک شت MS پایه ( محیط ک شت بدون هورمون و با آگار تهیه شده موجود در بازار) به عنوان شاهد و از تیمار محیط ک شت پایه MS تهیه شده با آگار موجود در بازار و دو محیط کشت پایه MS تهیه شده با آگار ا ستخراج شده از جلبکهای گرا سیلاریا کورتیکاتا و گرا سیلاریوپ سیس پر سیکا ا ستفاده شد. در تجزیه واریانس از نظر محیط ک شت تعداد شاخ سارهای تولید شده اختلاف پتانسیل معنیداری نشان ندادند( .(P<0/05 مقایسه میانگینهای بدست آمده از هر تیمار در سطح 5 درصد با استفاده از روش تجزیه چند دامنه ای دانکن صورت گرفت. در این آزمایش بهترین نتیجه در شاخساره های تولید شده در تیمار محیط کشت پایه (MS) با آگار موجود در بازار و آگار گونه پرسیکا با میانگین 4/5 مشاهده شد. بلندترین طول شاخه با اختلافنسبتا کمی نسبت به محیط کشت پایه (MS) با آگار موجود در بازار مربوط به تیمار پرسیکا با میانگین 2 بود.بیشترین شادابی و کیفیت و درصد باززایی نیز در تیمار پرسیکا و محیط کشت پایه MS با آگار موجود در بازار مشاهده شد.با توجه به اینکه کارایی آگار استحصالی تفاوت معنی داری با نمونه وارداتی نداشت ، این آگار می تواند به عنوان جایگزین برای آگار موجود در بازار در محیط کشت بافت گیاهی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آگار ، Gracilariopsis persica ، Gracilaria corticata ، کشت بافت ، آلویه ورا